کد مطلب:29895
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:20
آيا ائمه ( عليهم السلام ) مجالس شادي و خوشي نيز داشتند ؟
بايد توجّه داشت كه شادي ها و خوشي هاي هر كسي فرا خود مقام روحي و عظمت وجودي او است . كودك باي مشكلات و اسباب بازي شاد است و شاد مي شود و بزرگترها با يك خانه و ماشين و جشن عروسي و . . . شاد و مسرورند ، ولي روحهاي بزرگتر از جهان و عظيم تر از هستي شادي هاي مخصوص به خود دارند . وجه شادي معصومين در اطاعت خدا و فصل و رحمت او است . در سوره مباركه يونس آيه 58 مي فرمايد : « قل بفضل اللَّه و برحمة فبذلك فليضرحوا هو خيرٌ مما يجمعون ؛ به فضل و رحمت خداست كه ( مؤمنان ) بايد شاد شوند . و اين از هر چه گرد مي آورند بهتر است » .
با توجّه معلوم مي شود كه مؤمن راستين به آنچه كه گرد آورده و به دست آورده فرح و مسروري ندارد زيرا پايدار نيست و فضل و رحمت حقت است كه سرمايه اصلي و جاودان يك مؤمن عاشق است و بايد به آن هم مسرور باشد و الّا آنچه باقي نمي ماند و يا آنچه كه امكان دارد و بال و رنج انسان شود كه شادي ندارد .
از اين گذشته نسبت به مقام معصومين ( عليهم السلام ) بايد توجّه داشت رنجي كه بر آن بزرگان گذشته است قلب هر مؤمني را جريحه دار مي كند و همانطور كه شاهديم ائمه ( عليهم السلام ) يا كشته شدند و يا مسموم گشتند و اين نشان مي داد كه در دوره هيچ حاكمي آسايش نداشتند و در عين حال با تمام قدرت به حفظ دين رسول گرامي از تحريف و بدعت و انحراف جلوگيري مي كردند و از طرف ديگر به تربيت شاگردان و مؤمنان خالص مي پرداختند و در عين حال شبها را تا سحر به قيام و قرائت و مناجات مشغول بودند چه كه زيباترين كار و مسرورترين حالت براي آنها قيام در نماز و ركوع و سجود بوده است .
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.